Selma Visscher had altijd voor ogen om panfluit te gaan studeren aan het conservatorium. Want dat kon ze heel goed. Maar toen ze hoorde dat ze was toegelaten, besloot ze dat ze daar eigenlijk toch geen zin in had. Ze schreef zich in voor de audities voor de toneelschool, want stiekem leek haar dat veel leuker. Ze werd toegelaten, maar haar toneelschoolavontuur kwam na een jaar alweer ten einde. Een echte actrice was ze niet kreeg ze te horen, want ze vond het veel te leuk als mensen om haar lachten. 

Nog geen maand nadat ze van de toneelschool werd gestuurd won ze, zonder verdere ervaring op het (cabaret)podium de juryprijs van het Groninger Studenten Cabaret Festival.

De Theaterkrant schreef over haar: ‘De veelzijdige Visscher koppelt een bescheiden présence aan brutale teksten.’ De jury van het Groninger Studenten Cabaret Festival vergeleek haar met Katinka Polderman en noemde haar optreden ‘zorgvuldig geconstrueerd, intens en ontroerend’. De jaren erop stond ze in de finales van het Amsterdams Kleinkunst Festival en Cameretten, waarbij haar ‘poëtische liedjes, fijnzinnige thematiek en gedurfde concept’ opvielen.

In seizoen ‘24-’25 staat ze met haar debuutvoorstelling Ik kijk liever in de theaters.